فیلترینگ تصویر زن ایرانی در آثار سینمایی
نوا رضوانی که با فیلم کوتاه داستانی «یک حلقه معمولی» در نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم حوا حضور دارد، می‌گوید در فیلمسازی موضوعاتی که از نگاهش شکل یک مسئله را به خود گرفته و برخی افراد به‌دلیل آن‌ها دچار آسیب می‌شوند را دستمایه آثارش قرار می‌دهد.
براساس توضیحات رضوانی، فیلم کوتاه «یک حلقه معمولی» درباره دختران بازمانده از ازدواج است. دخترانی که سن‌شان بالا رفته است و هنوز نتوانسته‌اند ازدواج کنند. هسته اولیه داستان فیلم همین موضوع است و به این مسئله می‌پردازد که برخی از این دختران دچار بحران‌های روحی و روانی می‌شوند و از سوی جامعه و خانواده تحت فشار قرار می‌گیرند.
شخصیت اصلی فیلم در چنین شرایطی قرار دارد و تصمیم می‌گیرد دست به کاری بزند تا بتواند در جامعه اطرافش و مشخصا محیط کارش خودش را به عنوان یک فرد ازدواج‌کرده معرفی کند. به‌نوعی تصمیم می‌گیرد نقش یک زن متأهل را بازی کند تا بلکه بتواند فشارهایی که روی خود احساس می‌کند را به‌صورت مقطعی از بین ببرد
رضوانی درباره انتخاب این سوژه گفت: احساس من این بود که این موضوع در شرایط فعلی جامعه بسیار مهم است. شخصا هم روی موضوعات مرتبط با زنان کار می‌کنم. نگاه خودم بیشتر روی این مسائل است. فیلم قبلی‌ام مستندی درباره بحران ازدواج کودکان بود. اساسا موضوعاتی که از نگاه خودم شکل یک مسئله را به خود گرفته و برخی افراد به‌دلیل آن‌ها دچار آسیب می‌شوند را دستمایه آثارم قرار می‌دهم. مهم این است که در مقطع ساخت اثر، آن سوژه ذهنم را درگیر کرده باشد.
ماجرای فیلترهایی که جلوی بازنمایی تصویر «زن ایرانی» در سینما را گرفته است
این کارگردان درباره بازنمایی تصویر زن ایرانی در فیلم‌های ایرانی هم گفت: برای رسیدن به پاسخ دقیق این سوال لازم است که اکثر فیلم‌های کوتاه مستند و بلند ایرانی را دیده باشیم تا بتوانیم نظر قطعی بدهیم. اگر بخواهیم درباره فاصله میان تصویر واقعی زنان و آنچه در تولیدات تصویری ارائه شده است صحبت کنیم، به نظر این فاصله در فیلم‌های مستند و کوتاه کمتر است. بچه‌های فیلمساز در این دو حوزه بیشتر به سمت واقعیت‌ها گرایش دارند و جسورانه‌تر فیلم می‌سازند. فیلترها هم در این دو حوزه کمتر است. همان فیلترهایی که تصویر زن ایرانی در آثار سینمایی را تحت‌تأثیر قرار داده است.
یکی از مهمترین عواملی که باعث فاصله میان تصویر ارائه شده از زن در فیلم‌های ایران با واقعیت زن ایرانی شده است، مسئله سانسور است. هر فیلمسازی دوست دارد واقعیت‌ها را در فیلم خود تصویر کند و آنچه در جامعه‌اش می‌بیند را بازنمایی کند اما سیاست‌گذاران سینمایی الزاما این را نمی‌خواهند.
