یکی از مهم‌ترین معیارهای ارزیابی فضای شهری، کیفیت آن است. وجود معیارهای کیفیت فضا برای ادراک و دریافت آن، حضور شهروندان و انتقال مفاهیمی همچون هویت، سرزندگی، پویایی و خاطرهانگیزی مطرح بوده است. بازنمایی کیفیت فضا در رسانههای جمعی مانند سینما، به ارتقاء کیفیت رابطة انسان، فضا و تداوم ویژگی‌هایی که ممکن است درطی زمان تغییر کنند، کمک می‌کند؛ از این رو با توجّه به مسئلة پژوهش، سینما میتواند مکمّل دانش شهری باشد و به‌عنوان اسنادی معتبر در درک مخاطب از فضا و مسائل شهری یاری رساند؛ همچنین سینما میتواند به تأیید یا نفی ویژگیهای فضا بپردازد و بدین‌صورت تأثیر قدرتمندی بر بیننده و احساسهای مرتبط با فضا بگذارد. هدف از نوشتار پیش رو بررسی چگونگی بازنمایی فضای شهری و ارائة کیفیت محیطی در یکی از بهترین فیلمهای کمدی – رمانتیک تاریخ، به نویسندگی و کارگردانی وودی آلن، بهنام «نیمه‌شب در پاریس» است. روش پژوهش ازنوع کیفی و مستقل از مستندات عددی و متّکی به کار تجربی (فیلم) بوده است و جمعآوری دادهها کتابخانهای – اسنادی و مشاهدة فیلم بوده است. در پژوهش حاضر ابتدا با استفاده از متون شهرسازی، چهار دسته کیفیت محیطی در جدولی جمعبندی و معیارهای به‌دست‌آمده از آن در تطبیق با نشانهشناسی فیلم و رمزگانهای مربوطه قرار گرفت. تحلیل فیلم برمبنای تحلیل محتوای سکانسهای حاوی فضای شهری و تنها تحلیل تصویر انجام شد. نتایج بیانگر آن است که برای دستیابی و شناخت دقیق فضای شهری میتوان ازراه سینما به‌مثابة ابزاری بصری، به اطّلاعاتی از فضا دست یافت، به تعریف و بازتعریف واقعیّتهای زمانی، مکانی و ویژگیهای فرهنگی و اجتماعی دست زد و با بهبود و تحکیم مفاهیمی همچون هویت، حسّ مکان و خاطرة شهر، به ارتقاء ارزش فضای شهری کمک کرد.
