کسب چهارمین جایزه بین المللی «آکتور»
از بین ۳۴۴ اثر ارسالی از ۴۴ کشور به این آکادمی، تنها ۲۴ سریال در ۳۰ رشته کاندیدا شده‌اند که از بین سریال‌های ایرانی ارسال شده، آکتور تنها سریالی است که نامزد شد و نماینده رسمی کشورمان است.
سریال آکتور که تاکنون در ۳ جشنواره، حضور بین‌المللی را تجربه کرده، در هجدهمین دوره جایزه جهانی درامای سئول در ۳ رشته نامزد شد و در بخش فیلمنامه جایزه را به دست آورد.
این اثر افتخارآفرین در سه رشته بهترین سریال، نیما جاویدی برای بهترین فیلمنامه و نوید محمدزاده برای بهترین بازیگر مرد با نمایندگان دیگر کشورها برای دریافت جایزه رقابت کرد و موفق شد در بخش فیلمنامه جایزه را به دست بیاورد .
نکته مهم اینکه آکتور توانسته در کره‌جنوبی که قطب تولید سریال آسیاست، به این موفقیت دست پیدا کند و قرار است با سریال‌هایی از کشورهای بلژیک، فرانسه، نروژ، هلند، چین و کشور میزبان به رقابت بپردازد.
سریال آکتور به نویسندگی و کارگردانی نیما جاویدی و تهیه کنندگی مجید مطلبی از نمایش خانگی پخش شد.
این اولین تجربه سریال‌سازی جاویدی است که با حضور بازیگرانی چون نوید محمدزاده، احمد مهرانفر، هستی مهدوی، هومن برق نورد، سها نیاستی، گلاره عباسی، هانیه توسلی و مهراوه شریفی نیا تولید شده است.
نگاهی به سریال آکتور
آکتور یک داستان اصلی و جذاب را پیش می‌برد که در آن خرده روایت‌هایی وجود دارد و همه این خرده روایت‌ها شناسنامه دارند. چیزی در آکتور آنچنان اضافه نیست و کارگردان شاید که گاهی دچار زیاده‌گویی شده باشد اما در واقع قصد دارد که سورپرایز خود را به آرامی رو کند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر آنچه در سریال روایت می‌شود، بعدها، شاید چند قسمت بعدتر، به کار می‌آید.
سریال آکتور توانسته راز و رمزهای جالبی را در لا به لای قصه پنهان کند و زمانی که مخاطب آن را به کلی فراموش کرده، سراغش می‌رود. در واقع قصه در آکتور طوری پیش می‌رود که یک سری کلاف سر در گم در یک گنجه قدیمی پنهان شدند و ناگهان یکی از آنها جلوی چشم مخاطب ظاهر می‌شود. اندکی از گره کور آن باز می‌شود و دوباره در تاریکی فرو می‌رود.
ادیان دین به تئاتر و نمایش
سریال آکتور ادای دین بزرگی به تئاتر و نمایش دارد و این موضوع را بارها و بارها به طرق مختلف تکرار می‌کند. از گریم‌های ماهرانه و میزانسن‌های تئاتری گرفته تا حتی پیچش‌های داستانی که دقیقا موقعیتی تئاتر گونه را خلق می‌کند. علاقه بی‌حد و حصر جاویدی به صحنه نمایش کاری کرده تا آکتور بتواند هم دوستداران نمایش و هم فیلمبازان را به خود جلب کند چرا که با کار خود، دقیقا یک تیر را با دو نشان زده است.
آکتور در ژانرهای مختلفی پیش می‌رود اما در تمام لایه‌های داستانی خود، یک حس و حال پلیسی را جاری کرده تا بتواند هیجان را در بی‌بخارترین لحظه‌های خود نیز حفظ کند. این قبیل پیچش‌های صد و هشتاد درجه‌ای در شخصیت‌ها و داستان، در آکتور کم پیش نمی‌آید و نشان از زبردستی فیلمنامه نویس دارد.
آکتور کلاس بازیگری بود
دروغ و واقعیت در سریال آکتور، نه رو به روی هم بلکه کنار یکدیگر قرار دارند و تشخیص آنها از یکدیگر سخت است. غیر قابل پیش بینی بودن همین عناصر در قصه است که به اتمسفر پلیسی سریال کمک می‌کند تا بتواند در مسیری پیش برود که برای مخاطب جذاب باشد. تبدیل شخصیت‌ها به کاراکترهای مختلف و ورود آنها به سناریو‌های گوناگون برای پیشبرد قصه‌های کوتاه سریال، تنوع خاصی به آکتور بخشیده و کاری کرده که تماشاگر بتواند روحیه این بازیگران را بهتر بشناسد.
آکتور کلاس بازیگری بود و سه بازیگر ماهر و اصلی خود یعنی نوید محمدزاده و هستی مهدوی‌فر و احمد مهرانفر در دل یک سریال، در نقش هنرپیشه‌هایی فرو می‌روند که گاهی بد بازی می‌کنند و گاهی اغراق آمیز. تسلط آنها روی درجه قدرت بازیگری‌شان مانند یک شعله پخش کن است که می‌داند با پیچاندن یک پیچ، می‌تواند کم و زیاد شود. آنها هم به راحتی آب خوردن و با پیچاندن یک پیچ، قدرت بازیگری خود را کم و زیاد می‌کنند و نشان می‌دهند که چقدر روی این موضوع تسلط دارند.
درخشش بازیگران کار بلد سینما
در بین گروه بازیگری، احمد مهرانفر است که خودش را ثابت می‌کند. نوید محمدزاده و هستی مهدوی‌فر، پیش‌تر به عنوان بازیگران کارکشته توانسته بودند خودشان را در سینمای بدنه کشور ثابت کنند اما مهرانفر در نقش‌آفرینی‌های معدود جدی خود، نتوانسته بود آنطور که باید ظاهر شود. او در آکتور پا به پای نوید محمدزاده می‌آید و گاهی نه‌تنها از او کم نمی‌آورد، بلکه از این شخصیت بهتر هم ظاهر می‌شود.
شخصیت‌های فرعی که در داستان حضور دارند هم توانستند گلیم خود را از آب بیرون بکشند هرچند برخی از آنها کلیشه‌ای و بد بازی می‌کنند؛ مثل مادری که شیشه می‌کشد و نقش آفرینی‌اش را همسر خود مهرانفر (احتمالا با واسطه‌گری خود او) انجام داده و کاری کرده که یکی از حساس‌ترین سناریو‌های فیلمنامه سریال آکتور، تبدیل به یک چیز سطحی و آبکی شود. در بین کاراکترهای فرعی گلاره عباسی است که تا امروز در تک تک صحنه‌هایی که حضور دارد خوش درخشیده و کاری کرده که تماشاگر دلش بخواهد که بیشتر او را در داستان ببیند.
نیما جاویدی سعی کرده تا امضای شخصی خودش را در پای همه صحنه‌های سریال آکتور بیندازد. او توانسته کاری کند تا سریال به فرمی برسد که در کمتر سریال ایرانی دیده شده است. همه چیز در آکتور از یک نظم خاصی برخوردار است و تصویربرداری و اصلاح رنگ در آن یکدست است.
