مطالعه ی ژانرهای سینمایی همواره واقعیت‌های ارزشمندی را در مورد جامعهی میزبان بیان می‌کند. از اینرو، یکی از کارکردهای اساسی هر ژانری، کارکردهای اجتماعی آن است. ژانر سامورایی یا چامبارا، از مشهورترین و معتبرترین ژانرهای غیرهالیوودی سینماست که گرچه پتانسیل پژوهشی بالایی دارد، اما هیچگاه چنان که باید مورد توجه پژوهشگران قرار نگرفته است. از سوی دیگر با عطف به شباهت‌های فرهنگی ایران و ژاپن و نیز همگام با توسعهی گفتمان ژانری در کشور، تحقیق در این زمینه خالی از فایده نخواهد بود. مسألهی اصلی مقالهی حاضر این است که ژانر سامورایی چگونه با جامعهی ژاپن ارتباط برقرار می‌کند. هدف از طرح چنین پرسشی، آشکارسازی کارکردهای اجتماعی ژانر سامورایی است. روش انجام تحقیق توصیفی-تحلیلی و گردآوری اطلاعات به دو روش مشاهدهای و کتابخانهای صورت گرفته است. همچنین رویکرد نظری آن مبتنی بر نظریهی ژانر در سینما و خاصه نگرهی معنایی-نحوی ریک آلتمن است که به موجب آن کارکردهای اجتماعی را در دو حیطهی ایدئولوژی و آیین-اسطوره میکاوند. نتیجه این‌که چامبارا در زمینهی ایدئولوژی برخلاف تصورات تقلیلگرایانه نمایانگر متنی یکدست نیست بلکه در طول چند دهه حیات خود، به‌سبب تحولات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی، فراز و نشیب‌های فراوانی را پشت سر گذاشته است. جنبهی آیینی-اسطوره‌ای چامبارا، هم ریشه در ارزش‌های حاکم بر جامعهی ژاپن عصر فئودالیته دارد که عاقبت زمینهساز سقوط ژانر شد.
