جنبش پانیک، تحت تأثیر نظریات «تئاتر شقاوت» آرتو شکل گرفت و تسری آیین و خشونت، در ادامه فعالیت سینمایی آلخاندرو خودوروفسکی مشهود است. این مقاله با در نظر گرفتن «نظریه اجرا» از ریچارد شکنر درباره آیین و سرگرمی، قصد دارد ابتدا فعالیت جنبش پانیک را در بستر تاریخی مورد بررسی قرار دهد و سپس، با تعمیم موضوعات مطرح شده درباره اجرا، مفهوم «سینما اجرا» را برای فیلم های آلخاندرو خودوروفسکی در نظر بگیرد. از این رو در انتهای مقاله، ایده هایی در مورد سینما اجرا مورد بررسی قرار گرفته است. شیوه گردآوری اطلاعات این تحقیق به صورت کتابخانه ای بوده و از نظریه اجرا ریچارد شکنر استفاده شده است. هم چنین، فیلم های خودوروفسکی برای گسترش نمونه های آماری مقاله ذکر شده اند.
